روایتی از غرق شدن 2 کشتی در دریا ...
واژگونی کشتـی ایتالیـایی با بیش از 4000 مسـافر !
مسافران کشتی مسافری تفریحی "کوستا کونکوردیا" (Costa Concordia) در جمعه‌ای آرام (جمعه 13 ژانویه 2012) بر روی آبهای دریای مدیترانه مشغول صرف شام بودند که این هتل شناور بیش از ۱۱۰ هزار تنی در آبهای کم عمق و تنها چند صد متر دورتر از جزیره گیگلیو (Giglio) ایتالیا ناگهان با صخره برخورد کرد و سپس واژگون شد. کاپیتان کشتی بلافاصله پس از برخورد، روند آمادگی برای تخلیه کشتی را آغاز کرده بود، اما کج شدن غیرمنتظره کشتی، عملیات تخلیه را با مشکل مواجه کرد. این کشتی ۳۲۰۶ مسافر و ۱۰۲۳ خدمه داشت. بر اساس گزارش های رسمی، در لحظه حادثه سه تن از آنان کشته شدند، 67 نفر مجروح شدند و از سرنوشت حدود 70 نفر دیگر هنوز خبری در دست نیست.
مسافری وحشت و اضطراب سرنشینان کشتی را به حادثه غرق شدن تایتانیک تشبیه کرد و دیگری با غیر باور خواندن حادثه، ناخدا را متهم کرد که کشتی را تا ۱۵۰ کیلومتری ساحل برده بود. شاهد دیگری با خاطرنشان کردن دستگاههای پیشرفته بسیاری که امروزه به خدمت گرفته شده‌اند اشتباه خدمه و خطای انسانی را یادآور شد و دلیل حادثه دانست. شاید به همین دلیل بود که یک روز پس از حادثه ناخدای این کشتی بازداشت شد. گفته می شود این حادثه در قرن بیست و یکم باورکردنی نیست.
در لحظه حادثه تعدادی از سرنشینان این کشتی ۲۹۰ متری که مجهز به انواع تسهیلات تفریحی است، از ترس و وحشت از عرشه به آب پریدند. گفته شده که شهروندان ایتالیا، آلمان، فرانسه، انگلیس، روسیه و پرو در میان مسافرین این کشتی بوده اند. در حال حاضر نیروهای امداد تمامی سرنشینان این کشتی تفریحی را از آن خارج کرده و عملیات جستجو برای یافتن ناپدید شدگان حادثه در آب های ایتالیا ادامه دارد.
در صورتی که هر یک از عکسها باز نشد بر روی آن راست کلیک کرده و گزینه Show Picture و یا Reload Image را انتخاب كنید
********************************************************
کشتی المپیک
|
|
| مالک |
وایت استار لاین
|
| کمپانی سازنده |
هارلاند اند ولف |
| سرعت |
۲۱ تا ۲۳ گره دریایی |
| نوع |
خطوط اقیانوسی |
| در سرویس |
۱۹۱۱ |
| آخرین سال سفر |
۱۹۳۵ |
کشتی آر ام اس المپیک اولین کشتی طبقه المپیک اقیانوس پیمای کمپانی ستاره سفید بود. خواهران این کشتی بریتانیک و تایتانیک بودند که هر دو کشتی غرق شدند.این کشتی یکی از برجسته‌ترین کشتیهای سال ۱۹۱۱ تا ۱۹۳۵ بود که در جنگ جهانی اول بسیار مورد استفاده قرار گرفت.
تاریخچه
بروس ایزمای رئیس شرکت ستاره سفید و ویلیام پیری رئیس کارخانه کشتی سازی هارلاند اند ولف برای ساخت کشتیهای طبقه المپیک و پیش افتادن از رقیب خود شرکت کنارد و برای ساخت کشتیهای عظیم مانند کشتیهای آر ام اس لوستینیا و آر ام اس مورتینیا که این دو کشتی بسیار لوکس و بزرگ بودند نامزد شدند. برای ساخت المپیک از کشتی آر ام اس تایتانیک الگو برداری شد.کشتی المپیک را در سال در ۲۰ اکتبر ۱۹۱۰ به آب انداختند.اولین سفر المپیک در ۱۴ ژوئن ۱۹۱۱ بود.المپیک در ۲۴ ساعت در حدود ۶۵۰ تن زغال مصرف میکرد و با سرعت ۲۱٫۷ گره دریایی سفر میکرد در حالی که کشتیهای لوستینیا و مورتینیا در ۲۴ ساعت ۱۰۰۰ تن زغال مصرف می‌کردند.
حادثه هاوک
اولین رویداد ناگوار المپیک در ۲۰ سپتامبر ۱۹۱۱ اتفاق افتاد، وقتی که او با ناو جنگی انگلیسی اچ ام اس هاوک در جزیره وایت تصادف کرد و به دو قسمت از کشتی و پروانه کشتی آسیب رسید ولی المپیک میتوانست به بندر سوتهمپتون بازگردد.در پرس و جوهایی که نیروی دریائی بریتانیا به عمل آورد کشتی المپیک را عامل اصلی این حادثه خواندند. در هنگام وقوع حادثه، کاپیتان ادوارد اسمیت (کاپیتان تایتانیک) ناخدای المپیک بود.حادثه هاوک یک مصیبت مالی برای صاحب کشتی المپیک بود.المپیک برای تعمیر با سرعت زیادی به بندر بلفاست برگشت و شرکت هارلند اند ولف اتمام تایتانیک را به تاخیر انداخت و برای تعمیر پروانههای المپیک از پروانههای تایتانیک استفاده کرد.در فوریه ۱۹۱۲ پروانه المپیک گم شد و دوباره برای تعمیر برگشت و شرکت هارلند اند ولف دوباره اتمام تایتانیک را از ۲۰ مارس ۱۹۱۲ به ۱۰ آپریل ۱۹۱۲ به تاخیر انداخت.
حادثه تایتانیک
در ۱۴ آوریل ۱۹۱۲ فرمانده کشتی هربرت هادوک سیگنالهای خطر از خواهر کشتی المپیک، تایتانیک دریافت کرد اما آنها خیلی از محل حادثه دور (بیش از ۵۰۰ میل) بودند.
شورش ۱۹۱۲
المپیک شباهت بسیاری به تایتانیک داشت اما به اندازه کافی قایق نجات حمل نمی‌کرد و بیشتر قایقهای نجات آن خراب بود و خدمه کشتی از مدیر شرکت ستاره سفید تقاضای قایقهای نجات چوبی و سالم کردند ولی مدیر شرکت گفت این غیر ممکن است، همه قایقهای نجات در دریا امتحان شدند ولی خدمه کشتی از این موضوع راضی نبودند و از تقاضا دست کشیدند.در ۲۵ آوریل نمایندگان اعتصاب کنندگان از شرکت خواستند قایقهای نجات را آزمایش کنند ولی باز هم فایده‌ای نداشت. بیشتر اعتصاب کننده‌ها برگشتند و به کشتی رفتند.
تعمیر
در ۹ اکتبر ۱۹۱۲ شرکت ستاره سفید المپیک را از سرویس خارج کرد و در بلفاست به تعمیر برد تا به حادثه تایتانیک دچار نشود.۶۴ قایق نجات را تعمیر کردند و به عرشه بردند و لایه‌هایی در موتور خانه و عرشه B برای نفوذ نکردن آب به داخل کشتی به آن اضافه کردند و وزن کشتی ۴۶٬۳۵۹ تن شد یعنی ۳۱ تن بیشتر از تایتانیک.در ۱۹۱۳ المپیک به سرویس برگشت و دستور دادند برای جنگ جهانی نام آنرا عوض کنند.
جنگ جهانی اول
در جنگ جهانی اول المپیک در سرویس تجارت باقی ماند و کاپیتان کشتی در آن موقع هربرت هادوک بود.با وجود این المپیک تعداد اندکی مسافر حمل کرد ولی آلمانی‌ها گفتند که تمایل به غرق کردن المپیک با زیر دریایی هایشان دارند و باید مسافرها را پیاده کنند. در ششمین روز از سفر دریایی المپیک، نیروی دریایی سلط‌نتی بریتانیا به کاپیتان هادوک هشدار داد چهار زیر دریایی در تعقیب المپیک هستند.
پست در جنگ
در اوت ۱۹۱۹ المپیک برای آماده سازی به بلفاست برگشت و برای سرویس غیر نظامی، داخل المپیک را مدرن تر کردند و دیگ‌هایی که با زغال کار می‌کردند تعویض و دیگ‌های نفتی را به جای آن آوردند.نفت خیلی گرانتر از زغال بود ولی از سوخت آن کم میکرد و تعداد کارکنان موتور خانه را هم از ۳۵۰ نفر به ۶۰ نفر کردند. تعمیر المپیک به پایان رسید ولی با افزایش وزن که وزنش ۴۶٬۴۳۹ تن شده بود. در سال ۱۹۲۰ او به سرویس مسافربری برگشت و در یک سفر ۲٬۴۰۳ مسافر حمل کرد. او به کشتیهای آر ام اس مجستیک و آر ام اس هومریک برای سرویس پر سرعت در سال ۱۹۲۲ ملحق شد. در سال ۱۹۲۸ جهانگردها تمایل داشتند به کابین‌های درجه سه بروند و از کابین‌های درجه دو و درجه سه بسیار راضی بودند. یک سال بعد کابین‌های درجه یک المپیک دوباره اصلاح شد و تعدادی حمام، سالن رقص، اتاق نهار خوری و امکانات دیگر به آن اضافه شد.
مرگ
در پایان سال ۱۹۳۲، از تعداد رفت و آمد مسافران کاسته شد و المپیک به تعمیر گاه رفت.او در مارس ۱۹۳۳ به سرویس برگشت. موتورهای المپیک به بهترین نحو کار خود را انجام می‌دادند و او دوباره سرعت ۲۳ گره دریایی را ثبت کرد.مسافران المپیک در آن سال‌ها ۶۱۸ نفر از کابین‌های درجه یک، ۴۴۷ نفر جهانگرد و فقط ۳۸۲ نفر در کابین‌های درجه سه بودند.سال ۱۹۳۳ بدترین سال برای المپیک از نظر تجارت بود و جمعا کمتر از ۱۰٬۰۰۰ نفر مسافر سوار کرد. در سال ۱۹۳۴ شرکت ستاره سفید با شرکت کنارد یکی شد و این یکی شدن باعث شد سرمایه‌هایشان را برای کشتی آر ام اس کوئین مری بگذارند. المپیک از سرویس کنار کشیده شد و در سال ۱۹۳۵ به سر جان جارویس به قیمت ۱۰۰٬۰۰۰ پوند فروخته شد و اندکی بعد در سال ۱۹۳۷ تخریب شد.
المپیک در امروز
لوازم و وسایل المپیک به حراج گذاشته نشد.بعضی از وسایل و لوازم کابین‌ها درجه یک و بعضی از قسمتهای پلکان آن به هتل وایت سوان در آلنویچ انگلستان برده شد.بعضی از لوازم دیگر آن پراکنده شد.در سال ۲۰۰۰ چوب‌های اصل المپیک را خریدند و در رستوران از آن استفاده شد.در سال ۲۰۰۴ موزه تایتانیک در برانسون آمریکا کابین درجه یک المپیک را به عنوان نمونهٔ یک کابین درجه یک به کار گرفت.
********************************************************************
اچ ام اچ اس بریتانیک
کشتی اچاماچاس بریتانیک سومین و بزرگترین کشتی طبقه المپیک کمپانی ستاره سفید و خواهر کشتیهای المپیک و تایتانیک بود که یک بیمارستان سیار برای زخمیان جنگ جهانی اول به حساب میآمد. در سال ۱۹۱۶ بریتانیک در نزدیکی یونان غرق شد.
تاریخ
در ابتدا بریتانیک شباهت بسیاری به تایتانیک داشت ولی زمانی که تایتانیک غرق شد، چندین بار طرح بریتانیک عوض شد.تغییر ورقه آهنی دوجانبه در موتور خانه، تبدیل ۶ لایه به ۱۵ لایه برای بستن راه آب در عرشه B کشتی و بعضی قسمتهای دیگر، اضافه کردن قایق نجات و تغییرات آشکار خارجی دیگر در وسایل از جمله این تغییرات بود.
ساخت
بریتانیک در ۲۶ فوریه ۱۹۱۴ و در کارخانه کشتی سازی هارلاند اند ولف به آب انداخته شد.در آگست ۱۹۱۴ قبل از اینکه برتانیک سفر هایش را شروع کند جنگ جهانی اول شروع شد.کمپانی ستاره سفید تصمیم گرفت کشتی آر ام اس المپیک را از سرویس کنار بکشد.سرانجام المپیک در ۳ نوامبر ۱۹۱۴ به همراه خواهرش بریتانیک به خدمت ادامه داد.
تقاضا
به دلیل شروع جنگ جهانی اول، برتانیک به همراه چند کشتی دیگر به یک کشتی بیمارستانی تبدیل شد و رنگ بدنه کشتی سفید و یک صلیب به رنگ قرمز در عرض آن و یک علامت سبز در قسمت افقی آن زده شد و همچنین نام او به اچاماچاس (His Majesty's Hospital Ship) بریتانیک تغییر کرد.در آن زمان ناخدای بریتانیک کاپیتان چارلز آلفرد بارتلت بود.
آخرین سفر
قبل از تکمیل کشتی، بریتانیک پنج سفر موفق را برای حمل مجروحان و زخمیان جنگ جهانی اول انجام داد ولی در ششمین سفرش که در تاریخ ۱۲ نوامبر ۱۹۱۶ شروع شد فوت کرد.بریتانیک در ۱۵ نوامبر و در نصف شب از محدوده جبل الطارق عبور کرد و در صبح ۱۷ نوامبر به ناپلس (ناپولی) رسید و توقفی برای پر کردن ذغال سنگ، برای پایان اولین مرحله از ماموریتش را کرد. تغییر ناگهانی آب و هوا کشتی را در ناپلس نگه داشت ولی در یکشنبه بریتانیک بدون هیچ مشکلی از تنگه مسینا عبور کرد.در صبح بریتانیک با تمام سرعت وارد جزیره کی بین دماغه سونیون (در نقطه جنوب آتیکا در نزدیکی آتن) شد.
انفجار
در ساعت ۸:۱۲ روز یکشنبه ، ۲۱ نوامبر ۱۹۱۶ صدای بلند انفجاری شنیده شد و کشتی را لرزاند.علت این حادثه شلیک اژدر توسط زیر دریایی امپراطوری آلمان بود یا مین، هنوز معلوم نشد. گفته می شود این کشتی حامل مهمات بوده و انگلیس از این کشتی سو استفاده می کرده است. واکنش این حادثه در اتاق ناهار خوری بیشتر از همه جا بود.در این زمان کاپیتان بارتلت و افسر ارشد هوم در سکوی عرشه کشتی بودند و به حادثه پی بردند.اولین گزارش همه را ترساند.انفجار در محل سمت راست کشتی بود اما قدرت انفجار خسارت زیادی به دیوارههای کشتی و مخزن جلو و پائین کشتی زد و آب به سرعت به موتور خانه و قسمتهای دیگر کشتی وارد شد. کاپیتان بارتلت دستور داد تمام در هایی که به ورود آب کمک میکنند بسته شوند و سفارش کرد سیگنالهای خطر به کشتیهای اطراف بفرستند و قایقهای نجات را آماده کنند.متاسفانه یک حادثه دیگر در انتظار خدمه کشتی بود.در هایی که در موتور خانه بسته شده بود تحمل فشار آب را نداشت و خراب شد. حالا آّب در موتور خانه هم جریان داشت. بریتانیک میتوانست همراه شش قسمتی که آب به داخل آن نفوذ کرده بود و عرشه قسمت B، بی حرکت به ایستد(تایتانیک فقط با چهار قسمت میتوانست شناور بماند).یکی از عوامل دیگر پر شدن آب باز گزاشتن پنجرههای کشتی توسط پرستاران برای عوض شدن هوای داخل کشتی بود.
تخلیه
در سکوی عرشه کشتی، کاپیتان بارتلت سعی میکرد کشتی را از غرق شدن نجات دهد.پانزده دقیقه پس از حادثه عرشه E پر از آب شد.آب به سرعت به عقب کشتی وارد میشد.در سمت راست کشتی کاپیتان بارتلت جزیره کی را دید ولی جزیره سه میل دورتر از بریتانیک بود ولی او تصمیم گرفت کشتی را به ساحل برساند.این کار سادهای نبود زیرا عقب کشتی و قسمت سکان کشتی پر از آب شده بود.این کار بی فایده بود ولی او آهسته پروانههای کشتی را به حرکت در آورد.خدمه کشتی قایقهای نجات را آماده کرده بودند و بیشتر قایقها به آب انداخته شده بود ولی کاپیتان بارتلت فقط به نجات کشتی فکر میکرد. دستیار کاپیتان هری ویلیام دایک دستور داد قایقهای نجات را به آب بیندازند و دستور داد بعضی از مردان به آب بپرند. بریتانیک دقایقی تکانهای شدیدی میخورد و سرانجام پروانههای کشتی از حرکت ایستادند.
لحظات آخر
کاپیتان رسما دستور داد قایقهای نجات را پایین بیاورند و در ساعت ۰۸:۳۵ دقیقه دستور داد کشتی را ترک کنند.قبل از اینکه دودکشها متلاشی شوند پروانهها و دیوار سمت راست کشتی بالا رفت و کم کم به داخل آب رفت.به این ترتیب بریتانیک بزرگترین کشتی آن زمان در مدت جنگ جهانی اول در دریا گم شد.
رهایی
در ساعت ۱۰:۰۰ خدمه کشتی اچاماچاس اسکورگ اولین قایق نجات را دیدند و ده دقیقه بعد از توقف کشتی ۳۳۹ نفر از بازماندگان بریتانیک را سوار کشتی کردند.کشتی اچاماچاس هرویک هم توانست ۴۹۴ بازمانده را پیدا کند.۱٬۰۳۶ نفر توانستند نجات پیدا کنند.۳۰ نفر از مسافران گم شدند و فقط جسد پنج مسافر پیدا شد و به خاک سپرده شد.یکی از بازماندگان که یک پرستار بود، از بازماندگان تایتانیک و همچنین در تصادف کشتی المپیک با کشتی هواک حضور داشت.
لاشه کشتی
لاشه کشتی بریتانیک در ۴۰۰ پایی (۱۲۰م) زیر آب پیدا شد.در سال ۱۹۷۵ بریتانیک توسط ژاکوس کوستا کشف شد. در تابستان ۱۹۹۵ دکتر رابرت بالارد از لاشه کشتی دیدن کرد و به کمک دستگاههای پیشرفته اطلاعات خوبی از کشتی به دست آورد.در سال ۱۹۹۷ یک تیم بینالمللی از لاشه کشتی دیدن کردند و از آن فیلم گرفتند. ************************************************************************ کشتی تایتانیک
ارتفاع||۲۸ متر
|
|
|
مالک
|
خط ستاره سفید
|
|
بندر ثبت نام
|
|
|
مسیر
|
|
|
نوع
|
خطوط اقیانوسی
|
|
سرعت
|
۳۹km/h بر حسب گره دریایی:۲۱
|
|
ارزش
|
۱۵میلیون دلار که با نرخ تورم امروزی میشود۱۵۰-۲۰۰ میلیون دلار
|
|
وزن
|
۵۲٫۳۱۰تن
|
|
کمپانی سازنده
|
Harland&wolff
|
|
طراح
|
توماس اندروز
|
|
طول
|
۲۶۵متر
|
آر ام اس تایتانیک (به انگلیسی: RMS Titanic) کشتی بخار بزرگی بود که در چهاردهم آوریل ۱۹۱۲، در هنگام سفر از بندر ساوتهمپتون انگلیس به نیویورک آمریکا به علّت تصادف با کوه یخ غرق شد و نزدیک به ۱۷۲۵ نفر از مسافران آن جان خود را از دست دادند.
طراح اصلی این کشتی بزرگ، مهندس ایرلندی، توماس اندروز و ناخدای کشتی کاپیتان ادوارد جان اسمیت بود. مدیر شرکت دریایی ستارهٔ سفید (صاحب کشتی تایتانیک) بروس ایزمای فرار کرد و زنده ماند. شمار ۷۰۵ نفر از ۲۳۰۰ نفری که در کشتی بودند زنده ماندند.
یکی از مسافرانی که نجات یافت ایملی ریچاردز بود که بعدها گفت : "صحنهٔ غرق شدن مسافران یکی از ترسناک‌ترین صحنه هایی بود که تا به حال دیده بودم." در کتاب هایی از جمله کتاب عجیب تر از علم علّت هایی که علّت برخورد با کوه یخ گردیده نقل شده است. که یکی از آنها بودن تابوتی نفرین شده است که بودن این تابوت در وسیله‌های نقلیهٔ دیگر نیز ایجاد حادثه ای ناگوار کرده است.
کسانی دیگر پیش از این که کشتی تایتانیک به کوه یخ برخورد کند از این حادثه به طور الهی و یا در خواب آگاه شده بودند که یکی از آنها کسی بود که سروده ای که در یکی از بخش‌های آن نوشته شده بود "همهٔ کسانی که در کشتی اند را نجات بده" و صدای آب را در خواب خود می شنید و فردای آن شب کشتی تایتانیک غرق شد.
لاشه تایتانیک
در ۱ سپتامبر ۱۹۸۵، در شمال اقیانوس اتلانتیک دوربینی به زیر دریا فرستاده شد.دوربین در آبهای سیاه به اهستگی حرکت میکرد و همینطور به سمت پایین‌تر می‌رفت.روی سطح دریا و روی عرشه کشتی ملوان‌ها منتظر بودند و و به دوریبین نگاه می‌کردند(توسط گیرنده‌ای که روی کشتی بود که از طریق فرستنده‌های دوربین با دوربین در ارتباط بود.)در عمق ۳۸۱۰ متری لاشه‌های بزرگترین کشتی دنیا پیدا شد.قسمت دیگر تایتانیک نیز در ۶۰۰ متر دور تر از ان جا یافت شد.
ساخت تایتانیک
ساخت تایتانیک در یکی از کارخانجات کشتی‌سازی شهر بلفاست در ایرلند شمالی در سال ۱۹۰۹ میلادی اغاز شد و در ۱۹۱۲ پایان یافت. در ساخت تایتانیک بیش از ۱۵۰۰۰ هزار گارگر فعالیت داشتند. تایتانیک بزرگترین کشتی دنیا بود. وزن آن ۵۲٫۳۱۰ تن، طول آن ۲۶۵ متر و ارتفاع آن ۲۸ متر بود. تایتانیک دارای ۳ ابر موتور بود که می توانست کشتی را با حداکثر سرعت ۴۳ کیلومتر بر ساعت حرکت دهد.
در طراحی تایتانیک از بهترین تکنیک‌های روز و تدابیر امنیتی و ضد غرق شدن بهره‌گیری شده بود. تایتانیک دارای ۱۵ در امنیتی بود که با بسته شدن آنها امکان نفوذ اب به قسمتهای دیگر وجود نداشت. به نظر طراحان و مهندسان، ضریب بالای ایمنی باعث میشد که تایتانیک هرگز غرق نشود.
این کشتی دارای ۳ کلاس (درجه) مختلف برای حمل مسافر بود: درجه یک برای افراد ثروتمند، درجه دو برای طبقه متوسط و درجه ۳ که برای کسانی که امکان مالی برای مسافرت لوکس نداشتند. بخش درجه سه در بخش زیرین بدنه کشتی قرار داشت بود. قیمت کلاس‌های مختلف کشتی بر حسب ذیل میباشد:
کلاس اول{لوکس‌ترین کلاس}:۴٫۳۵۰ دلار کلاس دوم:۱٫۷۰۰ دلار کلاس سوم:۳۰ دلار
کوه یخ
شب ۱۴ اوریل ۱۹۱۲ در ساعت ۱۱:۴۰ دقیقه شب دیدبان کشتی حضور کوه یخ را اعلام کرد.به دستور کاپیتان تایتانیک به سمت چپ هدایت شد.
بعد از ۳۷ ثانیه از دستور کاپیتان هیچ اتفاقی نیفتاد و کشتی با سرعت ۴۰ کیلومتر مستقیم به سمت چند میلیون تن یخ حرکت میکرد.بعد از ۳۷ ثانیه کشتی شروع به چرخیدن به سمت چپ کرد.کوه یخ از جلو و کنار کشتی گذشت کاپیتان فکر کرد خطر رفع شد تا ناگهان صدای از سمت راست کشتی بلند شد که ترس بر اندام تمام ملوانان و کپیتان انداخت. تایتانیک با کوه برخورد کرد.
کاپیتان اسمیت کاپیتان ارشد به خاطر صدای بلند برخورد تایتانیک از خواب بیدار شد و سراسیمه پرسید که چه اتفاقی افتاده یکی از ملوانان گفت که متاسفانه با کوه یخ برخورد کردیم و ما موتور هارا از کار انداختییم.تایتانیک ارام ارام سرعتش کم شد تا توقف کرد.کاپیتان پرسید ایا درهای امنیتی را بسته اید ملوان جواب داد بله'
تایتانیک چرا غرق شد
از نظر تئوری کاملا حرف توماس اندروز طراح تایتانیک درست بود با وجود درهای امنیتی اب نمیتواند از قسمتی به قسمت دیگر برود اما چند تا سوراخ در کشتی وجود دارد که اب میتواند در ان نفوذ کند؟پاسخ این سوال دلیل غرق شدن تایتانیک است.
توماس اندروز:تایتانیک غرق میشود
کاپیتان اسمیت به توماس گفت:قسمتهای ۱ و ۲ و۳ و ۴ و ۵ پر از اب است این چقدر خطرناک است؟؟ توماس بارنگ پریده پاسخ داد:خیلی بد این کشتی داره غرق میشه کاپیتان:اما تو گفتی تایتانیک هیچ وفت غرق نمی‌شود توماس:بله گفتم تایتانیک اگر ۳ قسمتش پر اب شه امن اگر ۴ قسمتش پر از اب شه بازم امن اما ۵ قسمت نه کاپیتان:چند ساعت وقت داریم؟ توماس:نمی‌دونم حد اکثر ۲ ساعت
درخواست کمک
جک فیلیپس از تایتانیک پیغامی رو با رادیو به متن کمک-تایتانیک رو در ساعت ۱۲:۱۵ شب فرستاد نزدیکترین کشتی به تایتانیک کشتی کالیفرنیا بود که چون اپراتور در ان لحظه خواب بود پیغام کمک تایتانیک رو نشنید.بعد ار کالیفرنیا کشتی کارپاتیا بود که پیغام را دریافت کرد و پاسخ داد و به تایتانیک گفت که ما به سوی شما حرکت میکنیم اما آنان تا تایتانیک ۹۲ کیلومتر فاصله داشتند. تایتانیک در ساعت ۱۲:۴۵ شروع به پرتاپ موشک‌های نور افشان کمک کرد و پس از ان هر ۱۰ دقیقه یک موشک پرتاب می‌کردند. در ساعت ۴ صبح دیگر اثری از تایتانیک نبود.کشتیهای کمک ساعت ۶ صبح به تایتانیک رسیدند یعنی بیش از ۵ ساعت دیر تر از موقعی که تایتانیک به کمک آنان نیاز داشت
گرانترین شئی کشتی تایتانیک :
یک ترجمه فراگیر از خیام که یک صحاف مشهور انگلیسی کار صحافی آن را انجام داده، در کشتی تایتانیک بوده که این صحافی یکی از گران بهاترین صحافی‌ها بوده است.
محمدعلی فارسی، که فعالیت فیلمسازی را از سال ۱۳۶۷ در حوزه مستند سازی آغاز کرده، در گفت و گو با هفته نامه پنجره درباره ماجرای فیلمش، «حقیقت گمشده» که در جشنواره سینما حقیقت برگزیده شد توضیح داده است.
فارسی گفته است : “سفری کاری به لندن داشتم. آنجا دکتر جوزی موضوع جالبی را مطرح کردند، اینکه گرانبهاترین شی کشتی تایتانیک متعلق به ایران است! گفتند یک ترجمه فراگیر از خیام که یک صحاف مشهور انگلیسی کار صحافی آن را انجام داده، در این کشتی بوده است.
این صحافی یکی از گرانبهاترین صحافی‌ها بوده که به گفته کارشناسان انگلیسی، اگر این نسخه صحافی شده همراه با کشتی تایتانیک غرق نمی‌شد، با پولش میشد دو منطقه از لندن را خرید! این صحافی متأثر از نقوش ایرانی بوده.
یعنی هم محتوا و هم صحافی کتاب نسبتی با ایران داشته است. بعد از پایان کار، یک دلال کتاب را خریده و به قصد آمریکا سوار کشتی تایتانیک شده و این گنجینه ارزشمند همراه با کشتی غرق میشود. به گفته دکتر جوزی حقیقتا در تایتانیک گرانبهاترین شیء همین کتاب بوده است. کتابی با چنین پیشینه غنی ادبی و هنری، که ادوارد فیتزجرالد ۲۵ سال از عمر خود را صرف ترجمه آن کرده بود. “
وی افزوده است : ” ما می‌خواستیم یک قصه با دو شخصیت روایت کنیم، یکی خیام و دیگری ادوارد فیتز جرالد. از دومی یک فریم عکس داشتیم و از خیام که ۹۰۰ سال پیش از دنیا رفته، فقط کتابی و سنگ قبری.
بدون تردید ساختن چنین مستندی خیلی دشوار است، ما از دو شخصیت اصلی داستان چیز خاصی برای جلو تصویر بردن نداشتیم و این مهمترین مشکل ساخت چنین مستندهایی است. “
نظرات شما عزیزان:
امین 
ساعت7:14---6 اسفند 1390
سلام بر مدیر سایت
سورنا جان
چطوری میتونم توی وبلاگ خودم +1 گوگل رو بذارم
پاسخ:عزیزم یکم کار کار داره بهت میگم الان نمیتونم تا شب بهت میگویم.
ali
ساعت22:59---17 بهمن 1390
سلام خوب بود پاسخ:شرمنده بابا . جمع آوری و تالیف و دسته بندی
|
روز بخير كاربر مهمان! 
